قانون حمایت از خانواده به پیشنهاد قوه قضائیه در جلسه هیئت دولت محمود احمدی‌نژاد در تیر 1386 تصویب و به مجلس ارسال شد. بخش‌هایی از این قانون مورد انتقاد فعالان سیاسی و اجتماعی قرار گرفته‌است و آن را در جهت تضعیف خانواده و مغایر با قانون اساسی می‌دانند گرچه از بخش‌هایی از مفاد این قانون نیز به عنوان اقدامات مثبت حمایت می‌کنند. بر اساس یکی از مواد این قانون که جنجالی‌ترین بخش آن نیز هست، مردان برای ازدواج مجدد نیازی به اجازه و آگاهی همسر قبلی خود ندارند و تنها لازم است به دادگاه توانایی مالی خود برای داشتن زن جدید را اثبات کنند. فراکسیون زنان مجلس هفتم پیشنهاد بازگرداندن لایحه به دولت را ارائه کرد که مورد قبول قرار نگرفت.

مجلس هشتم در اسفند 1390 لایحه را مصوب کرد و به شورای نگهبان ارسال نمود. این شورا در اردیبهشت مواد از آن را مبهم و مواردی را خلاف شرع اعلام نمود و لایحه را جهت اصلاح به مجلس بازگرداند. سرانجام مجلس نهم با اصلاح لایحه نظر شورا را تأمین کرد و در اسفند 1391 لایحه به تأیید شورا رسید و تبدیل به قانون شد.

خانواده و نقش آن در روابط اجتماعی ، قوانین و مقررات مربوط به آن مانند ازدواج، طلاق، وظایف و تکالیف والدین و فرزندان، ولایت، قیمومت، حضانت و …. بسیار حائز اهمیت است.

از آنجا که اگر تک تک افراد هر خانواده با حقوق و تکالیف قانونی خود آشنا باشند اولاَ علم واطلاع آنان مانع هر گونه سوء استفاده احتمالی از حقوق آنان و یا قربانی شدن افراد خواهد شد، ثانیاَ انتظارات و توقعات افراد در چارچوب قوانین و مقررات شکل خواهد گرفت و ثالثاَ افراد در حدود تکالیف خود به حقوق دیگران احترام گذاشته و آن را رعایت خواهند کرد به این ترتیب و با لحاظ ارتقاء سطح آگاهی عمومی افراد جامعه به حقوق و تکالیف خود و رعایت حق دیگران دامنه مناقشات و اختلافات کاهش یافته همبستگی و صمیمیت اجتماعی که موجب ارتقاء جامعه است رایج شده و بنیان چنین جامعه ای استحکام پیدا می کند.